প্ৰতিধ্বনি pratidhwani

                  মহেশ্বৰ ডেকাই বহুপৰ ধৰি পিতলৰ পালেঙখনলৈ ৰ লাগি চাই থাকিল৷ সি ঘৰৰ পিৰালিত পৰি থকা কাঠৰ টুকুৰা এডোখৰ টান মাৰি আনি বৰ কষ্টেৰে বহি পৰিল৷ তাৰ কানত বাজি উঠিল কৰ্কশ ওথচ হিংশ্ৰ যেন লগা ডাবি ধমকিবিলাক- ঐ গুচ গুচ ইয়াৰ পৰা, দেখা নাই কিমান ভিৰ হৈছে ? ………. ৷ সেই তৰ্জন-গৰ্জনৰ পিছতে ঘটি যোৱা মৰ্মান্তিক ঘটনাটোৰ স্মৃতিয়ে তাক বাৰুকৈয়ে শোকাকুল কৰি তুলিছে৷ আজি এই ওঞ্চলত ডাঙৰ ৰাজহুৱা সভা এখন হৈ আছে আৰু তালৈ মূখ্যমন্ত্ৰীও আহিছে৷ বুকুত এটা ডাঙৰ আশা বান্ধি মন্ত্ৰী ডাঙৰীয়াক লগ কৰিৱলৈ গৈছিল অতি উৎফুল্লিত হৈ৷ সভাত অলেখ মানুহৰ সমাগম হৈছে৷ মানুহৰ সমাগমত বিৰ দি বাট নোপোৱা অৱস্থা৷ বহু চেষ্টা কৰি আগবাঢ়ি গৈ মন্ত্ৰী ডাঙৰীয়াৰ ষ্টেজৰ কাষ পাইছিলগৈ৷ এনেতে কোনোবাই ‘ ঐ গুচ ইয়াৰ পৰা,দেখা নাই…………৷’ একপ্ৰকাৰ মহেশ্বৰ ডেকাক সন্মুখৰ পৰা গতা মাৰি দিলে ভিৰৰ মাজত৷ মানুহৰ ভিৰৰ মাজত কোনোবাৰ লগত লাগি উবৰি(কাৰ্ফাল) খাই পৰি গ’ল৷ বয়সে আৰু দৰিদ্ৰতাই জুৰুলা কৰা তাৰ শীৰ্ণ দেহৰ ওপৰেদি মানুহৰ অবাধ অহা যোৱা চলিল৷ কোনেও কালৈকো চোৱাৰ সময় নাই- যেন প্ৰয়োজনো নাই৷জোতা চেণ্ডেলৰ প্ৰচণ্ড আঘাতত তাৰ হাত ভৰিৰ ওপৰেদি মানুহৰ ভৰিত তেজৰ চ

          আজি বজাৰত বৰ ভীৰ৷ দুপৰীয়াৰ প্ৰখৰ ৰ’দকো নেওচি সকলোৱে ব্যস্ত বিহুৰ বজাৰ কৰাত।বিহুৰ আগতে আৰু এইখিনি ঠাইত বজাৰ নবহে।গাঁৱলীয়া ঠাই, সেইবাবে সপ্তাহত দুদিনহে সমূহীয়া বজাৰ বহে।আজি বিহুৰ শেষ বজাৰ,সেয়েহ বেহেৰুৱা আৰু গ্ৰাহকৰ ভীৰ লাগিছে,তাতে ন-দহখন গাঁৱৰ মানুহ একেখন বজাৰতে সমাগম হয়। খগেন মাষ্টাৰে ভিৰৰ মাজেৰে গৈ বিহুটি তৰিবলৈ লাগতীয়াল বস্তুকেইপদ কিনি মোনাত ভৰালে।মোনাটো আধাহে ভৰিল, আধাখিনি খালীহৈয়ে ৰ'ল। বজাৰত যিহে জুই! সাধাৰণ দুখীয়া মানুহৰ বিহুটি তৰিবলৈ লাগতিয়াল বস্তুকেইপদ কিনাৰো সামৰ্থ নাইকিয়া হৈ গৈছে। সেয়েহ মাষ্টাৰৰ মনো অসন্তষ্ট। ডাঙৰ চিতল মাছ এটালৈ লোভ লাগিছিল যদিও সৰু মাছ আধাকিলো লৈ বজাৰৰ পৰা ওলাল। দোকান এখনৰ কাষতে চাইকেলখন পুৰণি গছএজোপাৰ লগত আউজাই থোৱা আছিল। বজাৰৰ মোনাটো চাইকেলৰ হেণ্ডেলত ওলোমাই থৈ কান্ধৰ গামোচাখন ঠিক কৰি লৈ ঘৰলৈ বুলি ৰাওনা হ'বলৈ চাইকেলৰ পেডেলত ভৰি থৈছেহে মাত্ৰ,এনেতে পিছফালৰ পৰা কাৰোবাৰ মাত শুনি আকৌ ৰৈ দিলে ।তেখেতে পিছফালে ঘূৰি চাই দেখে চাৰি পাঁ‌চজনমান ডেকা লৰা তেখেতৰ সন্মুখত হাজিৰ ।এই অঞ্চলৰে চিনাকি মুখ। এসময়ত মাষ্টৰৰে ছাত্ৰ আছিল। সিহঁতক চাই মাষ্টাৰে প