Posts

Showing posts from January, 2024

ইংৰাজৰ প্ৰথম শাসন প্ৰতিষ্ঠা আৰু ভাৰতৰ প্ৰথম স্বাধীনতা আন্দোলন

১৫৯৯ খ্ৰীষ্টাব্দ । "ইষ্ট-ইণ্ডিয়া কোম্পানী" প্ৰতিষ্ঠা কৰে ১৬০০ খ্ৰীষ্টাব্দত ইংলেণ্ডৰ ৰাণী এলিজাবেথৰ পৰা প্ৰাচ্যৰ সতে বেহা-বেপাৰ কৰিবলৈ ১৫ বছৰৰ বাবে অনুমতি পত্ৰ লাভ কৰিছিল । কিন্তু, ভাৰতত বেহা-বেপাৰৰ বাবে মোগল সম্ৰাটৰ অনুমতিৰ প্ৰয়োজন আছিল । ১৬০৯ খ্ৰীষ্টাব্দত তেনে এক অনুমতি লাভৰ বাবে কেপ্টেইন উইলিয়াম হকিন্সক মোগল সম্ৰাট জাহাংগীৰৰ ওচৰলৈ পঠিওৱা হৈছিল যদিও পৰ্টুগীজ সকলৰ প্ৰভাৱত সম্ৰাটৰ পৰা অনুমতি নাপালে । ১৬১৩ খ্ৰীষ্টাব্দত আন এজন ইংৰাজ ছাৰ থমাচ ৰোৱে জাহাংগীৰৰ দৰবাৰত তিনি বছৰ থাকি আগ্ৰা, চুৰাট, আহমেদাবাদত বাণিজ্যৰ কোঠ পাতিবলৈ অনুমতি লাভ কৰিছিল । ১৬১৩ খ্ৰীষ্টাব্দতেই প্ৰথম কুঠী স্থাপিত হয় সুৰটত । সেই সময়তে ফ্ৰান্সিস্ ডেই নামৰ এজন ইংৰাজ বেপাৰীয়ে মাদ্ৰাজ চহৰখন কিনি লৈ তাত ফোৰ্ট চেন্ট জৰ্জ নামৰ এটা কাৰখানা স্থাপন কৰিছিল ।  পিচে চাৰ্লছে সেইখন আকৌ ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানীক পঞ্চাশ হাজাৰ ঋণৰ বিনিময়ত হস্তান্তৰ কৰিছিল । ১৬১৬ খ্ৰীষ্টাব্দত টমাছ ৰো নামৰ এজন ইংৰাজ ৰাজনীতিজ্ঞ ইংলেণ্ডৰ দূত হিচাপে ১৬১৬ খ্ৰীষ্টাব্দত উপস্থিত হয় সম্ৰাট জাহাঙ্গীৰৰ ৰাজসভাত । জাহাঙ্গীৰৰ বাবে লৈ আহিছিল বিলাতী সুৰা আৰু বিদেশী

অপেক্ষা

  অপেক্ষা  দিনের গভীরে রাত হারিয়ে যায়  রাতের গভীরে দিন হারিয়ে যায়  তার পর মাস , বছর হারায় তার পর একটি একটি যুগ কেঁউ কাকো ধরে রাখতে পারেনা সবি সুধু হারিয়ে যায়  তবু আকাঙ্খা ফুরায় না সময়ের গভীরে  জীবনের একটা একটা পৃষ্ঠা হারিয়ে যায়  তবু আশা ফুরায় না প্রতিক্ষা ফুরায় না শুকনো ডালে একটি পাতা আকরে রাখার মতো কোনো এক অপেক্ষা  জীবনটাকে আকরে ধরে রাখে কিসের অপেক্ষা  কেনো এই অপেক্ষা  তার কোনো উত্তর নেই শুধু মাত্র অপেক্ষা রয়ে যায়  কেঁউ বহু আপোন হৈয়ে  দূরে চলে যায়  কেঁউ চখের আরালে থেকে প্রতিক্ষার  মোহর মেরে দেয় যার ফিরে আসার কথা ছিলো   সাথে চলার কথা ছিলো  ভালোবাসার কথা ছিলো  সে কোনোদিন আসে না তবুও অপেক্ষা রৈয়ে যায় । একদিন মৃত্যু এসে সব নিয়ে যায়  মৃত্যুৰ খাতায় অপেক্ষা থাকেনা সুধু শেষ লেখা থাকে ।  

উচ্ছেদ

  উচ্ছেদ  মুক্ত আকাশের নীচে খালি পায়ে হাইটা হাইটা শরীরের ঘাম মাটিত ফালায়া  জীৱনভৰ একটেকা দুইটেকা কইৰা জমায়া মাটি কিনা সপ্নের একটা ঘর করি মুহূর্তের মধ্যেই আপন হাতে গঢ়া ঘর বুলডোজার দিয়া ভাইঙ্গা দেয় ঠিকানা থাইকাও আমরা ঠিকানাবিহীন হৈ বছর বছর আমৰা মাটির খাজনা দেই সেই মাটির দলিল , মাটির খাজনা রসিদ  কিছু কাম দেয় না ,  কাগজের টুকরা হৈয়া চানাচূৰৱালাৰ হাতে যায়  তাৰ মধ্যে মানুসে চানাচূৰ খায়া  হাত মুইচা ফালায়া দেয় আমৰা বুকে থাপৰায়া , কপাল আচৰায়া  ভাগ্যেৰ লেখন বিলা মাইনা নেই । আঙ্গরে দেশ আছে  দেশের নাগৰিক অধিকার নাই আবাৰ ভোটের সময় আমৰা দেশেৰ নাগৰিক হৈ ভোটেৰ সময়  আঙ্গরে দাম ওঠে নেতারা আইসে আঙ্গরে ভোট চাইবার  ভোট গেলে আঙ্গরে ফুটবল বানায়  কেঁউ একমুরা থিকা লাথ মারে  কেঁউ আরাক মুরা থিকা লাথ মারে । বানপানীয়ে আঙ্গরে চোখের পানী ধুয়া  বোবা বানায়া থুয়া যায় আর ঠাণ্ডা আঙ্গরে হাড্ডির ভিতরে ঢুকে  স্বেতবর্ণ বক্তের সাথে মিচিল পাতে আঙ্গরে পেটে খিদায় ধর্মসভা পাতে মাইকে চিল্লায়া চিল্লায়া ভাষণ দেয়  খিদাৰ ধৰ্মসভা শোনাৰ মতো কেও থাকেনা অভিভাৱকবিহীন লাশেৰ মতো  আঙ্গোৰে জীৱনগোনা ফুটপাথে  নদীৰ কিনাৰে পইৰা থাকে ।

গোন্ধ

 ॥গোন্ধ ॥ কুৱলী ভেদি নিষ্কৃয় বেলিটি নামি আহে মেটমৰা বাহপাতেদি চাৰিআলিৰ কেকুৰীত, কাষত থিয় হৈ আছে এটি জৰাজীৰ্ণ জুপুৰি । কেকুৰীতে পোহৰবোৰক আন্ধাৰে আগভেটা দিয়ে, কি নিৰ্দয় আন্ধাৰ! জুপুৰিৰ মধুচেদি ৰাতি তৰা এটি নামে সপোনবোৰ বোকোচাত লৈ, জুপুৰিটি জীৱন্ত হয়, এৰা! জীৱন্ত, হঠাৎ কচাইখানাৰ চিৎকাৰ? জুপুৰিৰ পিৰালিয়েদি কিহৰ স্ৰোত এয়া? ৰং দেখোন ৰঙা ,আৰু  আৰু গোন্ধ ? সপোন ! মানুহ নে মানৱতাৰ ?